Bugün günlerden 1 Eylül 2023

Dünya Barış günü, sonbaharın başlama ayı ve benim doğum günüm….Bu güne bu kadar anlam yüklenmişken, 1 Eylül için yazmamak olmazdı sanırım.

Dünya çapında çatışmaların önlenmesi ve barışın tesisi yolunda bilinçlenmeyi amacıyla her yıl 1 Eylül Dünya Barış Günü olarak kutlanıyor. Dünya Barış günü, Almanya'nın 1939 yılında Polonya'yı işgal ederek İkinci Dünya Savaşı'nı başlattığı tarihi unutmamak ve barışın önemini hatırlamak için 1 Eylül günü ilan edildi.

En kötü barış, en haklı savaştan daha iyidir kuşkusuz. Savaşın kazanana ‘nı olmaz, giren tüm taraflar kaybetmiştir. Askeri gerilim ve  çatışmalar, savaş ve işgaller halklara ölüm, yıkım, yoksulluk, açlık ve kitlesel göç gibi sorunlarını derinleştirmekten başka işe yaramaz. Biz ülke ve Türk halkı olarak ; bölgeleri kan ve gözyaşı deryasına dönüştürme riski taşıyan her savaşın karşısında , barışın tarafı olacağımızı her fırsatta hissetmeli ve net olarak ilan etmeliyiz….

Gülümsemenin dili, dini, ırkı yoktur. Tüm insanlar aynı dilde gülümser. Kimsenin gülüşü solmasın; dileğim budur gözlerimi kapatıp pastamda ki mumları üflerken….                                                                                                         Yeşil bir zeytin dalı gibi bereketli, bir güvercin kanadı gibi özgür, bir bebeğin gülüşü gibi aydınlık ,aşk kadar güçlü,1 Eylül Dünya Barış Günü Kutlu olsun….
     Ve Güz geliyor…Dünya aydınlık sabahlarını yitirecek usul usul, yavaş yavaş ağaçlar yeşillerinin yerine sarı yapraklarını kuşanacak… İlkyazı olmamış, yazı yaşamamış, bir güzün hüznünü hissetmeyen biri için mevsimlerin önemi var mıdır? Başlamanın bir anlamı varsa bitişi göze almak gerekir, bitişin bir anlamı ise tekrar başlangıcının olması değil midir? Yaşamı düz bir çizgide tutmak tükenmektir. Her bitişin yeni başlangıçlara açılan birer kapılar olduğunu unutmayalım. Renkler değişecek, kokular, havaların ısısı, duygularımız….Değişim hayattır, yaşamın kendisidir…O halde hoş gelsin, sefalar getirsin sonbahar…

Ve yeni yaşım; yaşanmışlıkları biriktirerek, olgunlaştırarak, günlerime bin bir manalar, güzellikler ve bazen de hüzünler katarak gelecek biliyorum. Bu duruma Sigmund Freud diyor ki; “İnsanlar yavaş yavaş inanmamayı, sevilmemeyi ve kronik şüpheci olmayı öğrenir. Bu gerçekleştiğinde, artık ne yazık ki çok geçtir. İnsanların tecrübe dediği şey budur. Kalbiyle bağlantısını kesmiş insana tecrübeli denilir. Bende her yeni yaşımla birlikte tecrübeli oluyorum, hepimiz oluyoruz…Yaş ilerledikçe anlıyorsun ki; yolumuza dahil olanlar oluyor, yoldan çıkanlar oluyor, yolda sorun çıkaranlar oluyor ama hepsi geçip gidiyor. O yolda sen ilerlemeye devam ediyorsun; sevinçlerinle, kederinle, kahkahalarınla ve gökkuşağı çıkmasına sebep gözyaşlarınla…                                             

Zaman geçiyor, alışkanlıklar da yoruluyor ve insan birçok şeye karşı heyecanını yitiriyor. Nihayet kaybedince de anlıyor, kalbi cezbeden heyecanın da, hevesinde ne kadar güzel bir his olduğunu. İnsanı yaşlandıran seneler değil, azalan ve tükenen heyecanları ve umutlarıymış…    

Zaman artık  ileri doğru değil, içeri, yüreklere, derinlere doğru işlemeye başlamıştır. Bilgeleşir insan, hiç bilmediği sezgileriyle buluşur. Yükü çok ağırdır, kendiyle buluşmuştur. Hem dışındadır dünyanın, hem de ortasında.                                                                                 

Kelimeler insanı yaralayabilir, iyileştirebilir de…Bu dünyada asıl sihirli olan şey, kelimelerdir….Cümlelerimin şifa olması niyetiyle, tekrar merhaba…
(Didem Gülce)